Najpre je studentima govorio o prvim filmskim snimateljima i autorima na prostorima bivše Jugoslavije - o advokatu i entuzijasti Dr. Karelu Grossmanu iz Ljutomera u Sloveniji, koji je jednom davno svoje kinematografsko iskustvo razmenio sa slavnim nemačkim sineastom Fricom Langom, zatim o prvom Hrvatu s filmskom kamerom Josipu Halli, braći Janakiju i Miltonu Manakiju dvorskim fotografima i snimateljima Kralja Konstantina Prvog, te o čuvenom pozorišnom glumcu i filmskom stvaraocu Iliji Stanojeviću, autoru prvog srpskog igranog filma "Karađorđe". Priču o pionirima filma završio je projekcijom filmskih zapisa i storijama o Ernestu Bošnjaku iz Sombora i Šandoru Aleksandru Lifki iz Subotice, velikim entuzijastama u formiranju naše kinematografije.
U svom narednom predavanju selektor našeg Festivala upoznao je studente i profesore segedinskog Fakulteta sa životom i radom slavnog srpskog slikara i filmskog montažera Slavka Vorkapića, koji se svojim inovacijama i efektima proslavio u Holivudu 30-ih godina, a potom postao omiljen filmski pedagog Univerziteta Južne Kalifornije. Tokom predavanja, pored inserata iz filmova koje je montirao, prikazan je eksperimentalni film Slavka Vorkapića "Šuma šumori" iz 1941. godine.
Više od dva sata Protić je govorio o istoriji jugoslovenskog i srpskog filma u periodu od 1945. do 1990. godine, a posetioci su imali prilike da vide inserte iz filmova "Deveti krug", "Ples na kiši", "Breza", "Bitka na Neretvi", "Valter brani Sarajevo", te reprezentativnih ostvarenja stvaralaca školovanih na praškoj filmskoj akademiji - Lordana Zafranovića, Gorana Markovića, Srđana Karanovića i Emira Kusturice. Takođe, publici je prikazan film "Don Kihot" autora Vladimira Kristla, jednog od osnivača zagrebačke škole animiranog filma.
Narednog dana, predavanje o novom realizmu u srpskom filmu bilo je bazirano prevashodno na primeru scenariste i reditelja Nikole Ležaića i njegovog debitantskog ostvarenja "Tilva Roš". Predavač je iskoristio priliku da studentima master studija Fakulteta umetnosti u Segedinu predstavi upečatljive primere realizma u susednim zemljama - Austriji i Rumuniji, te da na nekim primerima iz svetske kinematografije, podrži svoje uverenje o važnosti realizma u modernom filmu svake društvene zajednice. Predavanje je završeno projekcijom dokumentarnog filma Karpa Aćimovića Godine "Zdravi ljudi za razonodu" iz 1971. godine, koji na sadržajan i originalan način prikazuje multikulturalnost vojvođanskih sela u drugoj polovini XX veka.
Poslednje predavanje pod naslovom "Crni talas i cenzura u srpskom filmu, od 1961. do 1971. godine" izazvalo je najviše interesovanja, a ilustracije i inserti iz stvaralaštva Aleksandra Saše Petrovića, Živojina Pavlovića, Dušana Makavejeva i Želimira Žilnika sasvim su opravdali konstataciju predavača s početka izlaganja - da je to zlatno dobra srpskog filma. Istorijski kontekst, veoma turoban i mučan za stvaraoce, nove filozofske tekovine u društvu, politička previranja, te filmska kritika koja deluje pod pritiskom režima, opet su navodila na zaključak koji je trebalo preneti mladim ljudima, a to je - svrsishodnost svakog umetnika da bude iskren, pre svega iskren i uporan u svom stvaralaštvu. Na kraju svog poslednjeg predavanja Protić je nagrađen aplauzom, a nekolicina studenata nastavila je neformalan razgovor i druženje sa njim u dvorištu impozantne neoklasicističke zgrade Fakulteta.
