Bunjuel je rođen u Kalandi, u španskoj oblasti Aragon. Za vreme studija na Univerzitetu u Madridu postao je veoma blizak prijatelj sa čuvenim Salvadorom Dalijem i pesnikom Federikom Garsijom Lorkom. Prvo je studirao prirodne nauke i agronomiju, zatim inžinjering, da bi se kasnije prebacio na filozofiju. Nakon smrti oca seli se u Pariz, i uskoro nalazi posao kao pomoćnik reditelja Žan Epstina (Jean Epstein) na snimanju “Moprata” (Mauprat) i Maria Nalpasa (Mario Nalpas) na snimanju filma “Tropska sirena” (La Sirène des Tropiques), da bi posle toga, sa Salvadorom Dalijem, napisao scenario i 1929. godine snimio šokantnog 16-minutnog “Andaluzijskog psa” (Un chien andalou).
Samostalan rad na filmu nastavlja sa kontroverznim “Zlatnim dobom” (L'Âge d'Or), delimično zasnovanim na De Sadovom romanu “120 dana Sodome”, čija je zabrana prikazivanja trajala 50 godina. Tokom ovog filma iskazao je svoje nepoznavanje filmske tehnike, snimajući gotovo sve u jednoj sekvenci i koristeći skoro svaki metar filma koji je snimio.
Bunjuel sa danas smatra jednim od najznačajnijih reditelja u istoriji svetske kinematografije. Karakteriše ga izrazito lični stil, opsesija socijalnom nepravdom, neopravdanim nasiljem i eroticizmom. Poznat je kao reditelj koji je snimao filmove za svega nekoliko nedelja, ne odstupajući od scenarija i snimajući uz minimum filmske montaže.
