Art program

U okviru projekta K3CI, Cinema Now festival će imati i art program i u okviru njega tri izložbe, jednu mađarsko - srpskog umetnika Viktora Kiša, drugu Anice Draganić i Marie Silađi i treću izdavačke kuće Symposion.


VIKTOR KIŠ pravi skulpture velikih formata koje uglavnom opisuju trenutke oslobađanja i elemente paralelnog sveta koji je od strane samog umetnika doživljen kao pravedan i bajkovit. Mnoga njegova dela bila su izložena na raznim festivalima, između ostalih i na čuvenom Burning Man u Nevadi, koji ga je potom predložio za učešće na bijenalu u Veneciji 2017. godine.


Bio je bliski saradnik benda The Prodigy i tvorac je jednog od najvećih umetničkih festivala i regionu - Dev9t.

Gimnaziju je završio u Budimpešti, a akademiju primenjenih umetnosti u Beogradu na odseku keramike. Keramikom se bavio i profesionalno ali je još tokom fakulteta pokazivao ljubav ka metalu. Godinama je radio bravariju na gradilištima gde je i usavršio zanat i tehnologiju.


Začetnik je i najatraktivnijeg art kvarta u Beogradu - „Ciglane" kao i „Kluba ljubitelja teške industrije“ na istoj lokaciji koji zajedno pružaju priliku svim umetnicima, ali i ostalim kreativnim ljudima da se izraze i svoje radove podele sa drugima.

Bavi se performansima i video produkcijom. Performansi su mu obično agresivni, vatreni i šalju jasnu poruku.


ANICA DRAGANIĆ I MARIA SILAĐI će na Cinema Now predstaviti arhitektonsko nasleđe današnje kulturne stanice Svilara, kao generatora prve industrijske zone u Novom Sadu.

Situacioni planovi iz kraja 19. i pocetka 20. veka.
Izvor: Istorijski arhiv grada Novog Sada.


Prenosimo u celosti tekst Anice Draganić i Marie Silađi kojim najavljuju izložbu:

Po obodu Almaškog kraja, na isušenom delu rita, tek krajem 19. veka započelo je formiranje prve industrijske zone u Novom Sadu. Dotadašnja slika ruralnog područja postepeno je menjala svoje konture.

Prvo značajno industrijsko postrojenje, podignuto 1884. godine na obali Dunava, nizvodno od mesta gde se današnja Ulica Episkopa Visariona uliva u Beogradski kej, bila je Državna fabrika svile. Savremen industrijski kompleks karakterisao je tehnološki proces jedinstven na teritoriji tadašnje južne Austro-Ugarske. Narednih godina industrijska zona se širi izgradnjom klanice (1885) i plinare (1888).

Razglednica prve industrijske zone. Iz zbirke Ferenca Nemeta.


Do početka 20. veka novosadska fabrika svile je, sa 400 zaposlenih, ostvarivala velike godišnje prihode i izvozila svilene niti u Austriju, Nemačku, Francusku i Italiju, a do početka Prvog svetskog rata razvila se u najmoderniju svilaru u Ugarskoj. U međuratnom periodu je došlo do uvođenja novih proizvodnih procesa, što je rezultovalo nizom rekonstrukcija i modernizacija u okviru postojećeg kompleksa. Pored Državne fabrike svile, u Novom Sadu je u ovom period postojalo još sedam privatnih tekstilnih fabrika, od kojih je najznačajnija bila Mehanička tkačnica Tekstil, u vlasništvu Dragoljuba Ristića.  

Period posleratne obnove označava novu fazu u razvoju svilarstva u Novom  Sadu. Mašine iz predratne Državne fabrike svile pronađene su u Mađarskoj i vraćene, te je proizvodnja nastavlјena 1947. godine na istom mestu, ali pod novim imenom - Vojvođanska industrija svile. Sredinom 60-ih godina dolazi do integracije kompletne novosadske tekstilne industrije u Novosadski tekstilni kombinat. Zajedno sa novim fabričkim kompleksom u Industrijskoj zoni, Kombinat je 1974. godine dobio i novo ime - Novosadska industrija tekstila (NIT).

Nakon više od dva stoleća svilarske tradicije Almaški kraj je prestao biti sedište ove značajne industrijske delatnosti. Do kraja 70-ih stara Svilara je porušena, a na njenom mestu izgrađeni su višeporodični stambeni objekti. Jedini svedok nekadašnje svilarske tradicije je objekat današnje Kulturne stanice Svilara. 

Fotografije sadasnjeg stanja. Autor: Silard Antal

SYMPOSION je vizuelno, muzičko, pop-kulturno, literarno-teorijska nezavisna izdavačka kuća iz Srbije. Među njihovim izdanjima možete pronaći pop-kulturne antologije, likovne albume i konceptualne knjige  prepune ekstremnom vizualnošću. Njihova tematska razmišljanja su široka i dalekosežna, izdanja se bave nevidljivom, izgubljenom generacijom i njihovim traumama, jugo-nostalgijom, kao i popularnom ideologijom Balkana, klišeima Centralne i Istočne Evrope, poprečnim presekom greha i nevinosti, ili izvodljivosti putovanja na Mars, uz pomoć ironije, fake-a, sarkazma ili spontanim oblikovanjem slike koja se odražava u svakodnevnim životnim situacijama. To je rizičan svet, skandalozan i težak, ali i smešan, bez estetskih granica, gdje cenzura još nije otkrivena i gde apsurdno zamenjuje egzistencijalne muke.


Viktor Kiš, Anica Draganić i Maria Silađi i Symposion na festivalu Cinema Now nastupaju u okviru projekta K3CI koji je deo Interreg-IPA programa prekogranične saradnje Mađarska-Srbija, a napravljen je za menadžere u kulturi i producente iz Srbije i Mađarske! Glavni cilj ovog projekta je unapređenje saradnje između savremenih kulturnih i kreativnih scena u Mađarskoj i Srbiji unapređenjem profesionalnih kompetencija, umetničke produkcije i prenosa znanja. Partneri na projektu su udruženje Cinema City i Asocijacija Kulturanova iz Novog Sada i Udruženje MASZK i KEP-SZIN-HAZ iz Segedina.

Pro

Newsletter.

Cinema City