SFRJ, 1967, 79 min 
Režija: Živojin Pavlović
Uloge: Alenka Rančić, Dušan Tadić, Dušica Žegarac, Gizela Vuković, Ljiljana Jovanović, Ljubomir Ćipranić, Milan Jelić, Milivoje Tomić, Minja Vojvodić, Mira Dinulović, Mirjana Blašković, Mirjana Nikolić, Nada Kasapić, Nikola Milić, Olga Poznatov, Pavle Vuisić, Petar Lupa, Severin Bijelić, Slobodan Perović, Snežana Lukić, Tomanija Đuričko, Vojislav Mićović
Nagrade: Zlatna arena za režiju u Puli 1967, Srebrni medved na festivalu u Berlinu 1967.
Selekcija: Retrospektiva domaćeg autora
Buđenje pacova je još jedna teška socijalna drama o usamljenom marginalcu, kojom je Živojin Pavlović potvrdio i opravdao stečeni kredibilitet ozbiljnog filmskog autora sa jasnom definicijom stilskog izraza i preciznih žanrovskih smernica. Radila ga je gotovo identična ekipa kao i izuzetno uspešno delo Kad budem mrtav i beo, scenaristi Gordan Mihić i Ljubiša Kozomora, snimatelj Milorad Jakšić Fanđo, scenograf Dragoljub Ivkov i montažerka Olga Skrigin.
Sadržaj filma se ukratko može prepričati kao pokušaj jednog usamljenika da u svoj prilično besmislen, jednoličan i siv život unese neke pozitivne izmene. Kao i prethodni Pavlovićevi junaci, bivši ibeovac Velimir Bamberg, koga tumači Sloobodan Cica Perović (kasnije proslavljen ulogom onkl Jakoba u Zimovanju u Jakobsfeldu Branka Bauera) luta bespućima socrealizma u nastojanju da dođe do posla i novca za goli život. Usput sreće nepoznatu devojku, zaljubljuje se i poveruje da mu ta veza menja tok sudbine i donosi svetlost u život. Ali, baš kad iluzija dostigne vrhunac, cura krišom nestaje sa novcem koji je dobio od prijatelja, a Bamberg ostaje razočaran i prevaren, na istom mestu na kom je bio i pre ovog susreta, ako ne i niže.
Ovaj visokonagrađivan film ušao je u antologije jugoslovenske i srpske kinematografije kao prvi u kojem se otvoreno progovorilo o gej populaciji. U jednoj sceni glavni glumac lista knjigu "Mađarska revolucija" svog prijatelja Milorada (igrao ga je Mića Tomić) i u njoj pronađe fotografije na kojima je ovaj u vrlo intimnim pozama sa muškarcem, što kasnije, pri kulminaciji priči, koristi kako bi ga propisno izvređao. Na taj način je ondašnja filmska umetnost hrabro priznala da u našem društvu postoje i grupe ljudi sa drugačijim seksualnim sklonostima, što u vreme komunističkih i tradicionalnih dogmi nije bilo ni malo lako.
